Twoje dziecko nie może się skupić na wykonywanej czynności nawet przez chwilę albo skarży się, że jest za głośno? Wycinanie metek to u Was codzienność, a obcinanie paznokci to prawdziwa udręka?
Każdego dnia jesteśmy otoczeni wieloma bodźcami. Jednak jeśli uważasz, że maluch reaguje nieadekwatnie, zbyt impulsywnie lub przeciwnie – wycofuje się, skontaktuj się ze specjalistą. Na spotkaniu usłyszysz o terapii SI. Wyjaśniamy, czym jest integracja sensoryczna i na czym polega terapia SI.
Integracja sensoryczna – co to takiego?
Nasz mózg przez cały czas odbiera i przetwarza informacje docierające do niego z zewnątrz. Wszystkie zmysły współpracują ze sobą, aby uporządkować zebrane wiadomości w ośrodkowym układzie nerwowym. Kiedy pojawiają się jakieś problemy, mówimy o dysfunkcji integracji sensorycznej. W takim przypadku informacje są nieprawidłowo przetworzone i system nerwowy działa niepoprawnie. Pojawiają się trudności, mogące negatywnie wpływać na rozwój dziecka. Można więc integrację sensoryczną określić jako sposób uporządkowania przez mózg informacji odbieranych przez zmysły.
Objawy zaburzeń sensorycznych – kiedy potrzebna jest terapia SI?
Zaburzenia integracji sensorycznej objawiają się trudnościami w:
- sferze ruchowej,
- sferze emocjonalnej,
- nauce.
Związane są często również z:
- opóźnionym rozwojem mowy,
- nadpobudliwością psychoruchową,
- nadwrażliwością lub z małą wrażliwością na bodźce,
- chorobami takimi jak: autyzm, zespół Aspergera, zespół Downa, mózgowym porażeniem dziecięcym.
Na czym polega terapia integracji sensorycznej?
Terapia integracji sensorycznej, czyli terapia SI prowadzona jest przez certyfikowanego terapeutę. Zawsze poprzedza ją diagnoza, na podstawie jakiej dziecko jest kwalifikowane do zajęć. Terapię SI określa się jako „naukową zabawę”, ponieważ usprawnianie pracy systemów sensorycznych i procesów zachodzących w układzie nerwowym odbywa się poprzez zabawę.
Celem terapii SI jest poprawa funkcjonowania dziecka poprzez wyzwalanie konkretnych reakcji zmysłowych. Aktywności dobierane są zawsze do potrzeb małego pacjenta.
Indywidualny plan terapii obejmuje ćwiczenia w obrębie obszarów, jakie u dziecka domagają się większej uwagi. Podczas zajęć wykorzystywane są różne akcesoria: liny, huśtawki, drabinki do wspinania, piłeczki, czy trampoliny. Dziecko bawiąc się, poprawia funkcjonowanie nie tylko w sferze ruchowej, ale również emocjonalnej. Dodatkowo udoskonalają się jego umiejętności językowe i poznawcze. W przyjaznej i bezpiecznej atmosferze dziecko uczy się właściwego reagowania na wrażenia zmysłowe docierające do niego z otoczenia.
Czy Wasze dzieci korzystają z terapii SI?
Logotorpeda
Sprawdź też:
Logopedia w kuchni: zabawy sensoryczne (przepisy!)
Logopedia w kuchni – zabawy sensoryczne (przepisy) – część druga!
Zostaw Odpowiedź