Pani Basia mówi: „Pamiętam, jak kiedyś pewna kobieta na przystanku warknęła na mnie, że moje dziecko jest niewychowane. A to nie jest złośliwość Michała, że w ciele silnego i sprawnego dziewięciolatka, który na pamięć zna cały asortyment wszystkich marketów w okolicy, jest tak wiele emocji, których nie rozumie i nad którymi nie potrafi zapanować. I całe pokłady frustracji, które wynikają z niemożności komunikacji ze światem.”
Jak jeszcze mogą objawiać się cechy autyzmu, na które warto zwrócić uwagę, aby nie oceniać, ale zrozumieć?
Każdy autystyk jest inny, a autyści w jednej grupie mogą mieć zupełnie inne cechy, choć diagnozę tę samą.
Oto 15 cech, które mogą współtworzyć obraz osoby z autyzmem.
- Trudności w kontaktach z innymi ludźmi, w tym z komunikacją
- Ograniczony kontakt wzrokowy
- Kłopoty w wyrażaniu własnych potrzeb
- Utrudnione reakcje na bodźce słuchowe, ograniczenie reakcji na polecenia i kontakt słowny
- Nadwrażliwość na bodźce wzrokowe, ruchowe, czuciowe
- Niewłaściwe przywiązanie do przedmiotów, „dziwne” zabawy (takie jak układanie przedmiotów w rzędach, kręcenie nimi)
- Echolalia (powtarzanie zdań i słów)
- Niechęć w kontakcie fizycznym, na przykład podczas przytulania
- Nadmierna ruchliwość fizyczna, trzepotanie rękami
- Napady złego nastroju lub labilność emocjonalna (naprzemienny płacz i śmiech)
- Niechęć do zmian, trudności w akceptacji nowych zjawisk, rzeczy, zajęć
- Przywiązanie do rutyny, stałego planu dnia
- Wymaganie indywidualnych metod nauczania
- Nieharmonijny rozwój psychoruchowy
- Niewrażliwość na ból
To nie wszystkie objawy, jakie przejawiają autyści. Każdy autysta ma swój własny „zestaw” cech, które sprawiają, że jest „autystyczny”.
W kwietniu – miesiącu świadomości o autyzmie – podkreślamy rolę wiedzy na temat autyzmu w społeczeństwie. Większa świadomość i akceptacja dzieci i dorosłych z autyzmem będzie miała wpływ na jakość życia tych ludzi. Większa świadomość i akceptacja pomoże w funkcjonowaniu całych rodzin, między innymi pani Basi, mamy Michała.
Logotorpeda
Przeczytaj też:
Poznaj dziecko z autyzmem
Czy to autyzm?
[…] W przypadku dorosłych apraksję wiąże się z uszkodzeniami mózgu, na przykład podczas udaru, obecności guza czy chorób neurologicznych – to znaczy, że kiedyś, w przeszłości, pacjent komunikował się bez żadnych trudności. U dzieci taki scenariusz również jest możliwy, natomiast można zaobserwować apraksję mowy jako przyczynę opóźnionego rozwoju mowy, źródło braku mowy jako kamienia milowego w rozwoju dziecka. Oprócz tego apraksja mowy może współwystępować w niedokształceniu mowy o typie afazji czy autyzmie. […]